عصر انتظار

گفتم سال هاست در کوچه باغ انتظار نشسته ام 

گفت:چرا نشسته ای؟درانتظارم بایست؛ایستادم؛

گفت؛به سویم نمی آیی؟

پرسیدم:چگونه؟

گفت:با قدمهایت؛

و من باقدم به سویش رفتم؛و اومهربان بود و قدر دان.

و به من هدیه داد،هدیه ای به لطافت گل نرگس؛به زیبایی یک لبخند.